زندگی ام همان نقاشی توست که سال ها پیش با مداد رنگی هایت برایم رنگ کردی، تو و رنگ ها را از یاد نبرده ام، می دانم که شادی تو، شادی من و بغض تو، بغض من است.

خشم توست که مرا خشمگین می کند و لبخند توست که دنیای زیباتری برایم خواهد ساخت. قد کشیده ام اما می دانم آن من کودک هنوز درون من است. تو از من، جدایی ناپذیر هستی و فراموش نخواهی شد.