کمتر کسی پیدا می شود که نسبت به محل تولد خود حسی نداشته باشد. بیش تر ما احساس مادرانه نسبت به وطن داریم. او شبیه مادری است که ما را در دامان خویش پرروش داده و بزرگ کرده است.

نام وطن است که باعث می شود زبان ها و فرهنگ های متفاوت زیر یک پرچم واحد گرد هم آیند و با هم متحد باشند و زمانی که احساس خطر کنند با تمام توان از آن دفاع کنند.

در زمان های حساس و پر خطر است که مردم نشان می دهند چقدر کشور خود را دوست دارند و نام و شکوه میهن برایشان مهم است، مانند 8 سال جنگ تحمیلی که در میهن ما ایران عزیز اتفاق افتاد.

در این 8 سال مردم زیادی برای دفاع از وطن عزیز شان جان و مال خود را فدا کردند. هزاران پیر و جوان بدون هیچ ترسی جلوی توپ و گلوله سینه سپر کردند تا ذره ای از این خاک عزیز به دست بیگانه نیفتد.

ایران زیبای ما جایی است که باعث شده ما عشق به وطن را تجربه کنیم. عشقی که هر کجای دنیا باشیم با ماست و هرگز ذره ای از این احساس کم نخواهد شد