فرزند آوری در قرآن و احادیث معصومان امری پسندیده شمرده شده است. دعای حضرت ابراهیم(ع) و زکریا(ع) برای فرزندآوری در سنین پیری و بشارت الهی بر اجابت دعای آنها را، نشانه اهمیت این موضوع دانسته‌اند. همچنین در حدیثی به نقل از پیامبر اکرم(ص) آمده است که حضرت در قیامت به زیادیِ جمعیت امتش افتخار می‌کند.
برای کاهش فرزندآوری پیامدهای جبران‌ناپذیری برشمرده‌اند؛ از جمله: کاهش رشد اقتصادی، افزایش نیازمندی‌های مراقبتی و اقتصادی سالمندان و مشکلات فرهنگی و سیاسی.
دغدغه‌های اقتصادی و تربیتی و در کنار آنها، تغییر در سبک زندگی مردم، از مهمترین موانع اقدام برای فرزندآوری قلمداد می‌شود. اما در فرهنگ دینی، روزیِ فرزندان از جانب خداوند تضمین شده و دربارهٔ مسئله تربیت نیز گفته‌اند اگر تعدد فرزندان مشکلی در این زمینه باشد، باید خانواده‌های تک‌فرزند بهترین فرزندان را تربیت می‌کردند.
به‌دنبال افزایش جمعیت ایران در دههٔ ۶۰ش، مسؤولین کشور به سیاست‌های کنترل جمعیت روی آورده‌اند. ولی آیت‌الله خامنه‌ای در سال ۱۳۹۱ش، ادامه این سیاست از اواسط دهه هفتاد به بعد را کاری اشتباه دانست و بر لزوم فرزند‌آوری تأکید نمود. مجلس شورای اسلامی ایران نیز، قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت